Miriam Van hee
September is de herfstmaand zegt de kalender. Maar er is meer.
September is ook de tijd van een nieuwe start. Nieuwe schoolschriften; tijd om de
vulpen in ere te herstellen. En het is de comfortabele tijd van eindelijk weer iets minder
blote kleren. De eerste druivenpluk, met de ouwe trouwe waxcoat aan. Bramen en bessen.
September is voor ons vaak ook de tijd waarin we opeens weer dichtbundeltjes
uit de boekenkast halen. Het Japanse werk, misschien geïnspireerd door de chinees-rode
rozebottels van de rosa rugosa in de
tuin. Die zijn immers bijzonder Japans-achtig, dat weet u zelf ook. (Evenals de blozende vruchtjes
van de kardinaalsmuts, een paar meter verderop, die nu beginnen te kleuren.)
Maar Europese poëzie werkt net zo goed. De sfeer, en het licht van september
is haast niet beter onder woorden te brengen dan in twee
uitgesproken september-gedichten van de Vlaamse dichter Miriam Van hee (dit is haar eigen spelling van haar naam), beide uit haar
bundel de bramenpluk. Hier
komen ze.
het schoolplein
bij een schilderij van Jenny
Montigny
iemand heeft een plek gekozen
vriendelijk en door de zon beschenenoveral is wat en hier: een speelplaats,
oude bomen, kinderen en blauwe
schaduwen, het is september
en de bladeren boven hun hoofden
geven licht als een gesternte
wat hebben ze gezegd?
waar zijn ze heengegaan?wie is hen komen halen en
wie heeft de poort dan dichtgedaan?
iemand heeft een plek geschilderd
omdat ze weer verdwijnen zouen het is niets: wij kunnen ze nog zien,
de kinderen, de bladeren,
een vriendelijke plek
die door de zon beschenen werd
voor ze voorgoed verdween
de bramenpluk
voor Bregje
kies een warme dag begin september
met zinderende populieren, met lichtdat door een gaas van stof valt,
met alle ramen open
's middags als de buurman rust houdt
in de schaduw van de notelaaren zijn blik over het dal laat dwalen
als keek hij naar een film: daar vliegen
vogels, verder dan wij kunnen zien
maar ze verdwijnen niet
ga dan en pluk de rijpste bessen,
die glanzend zwart zijn, zwaaren lobbig, die zich gewillig geven
laat de tegendraadse hangen,
hun tijd komt later
en laat, wat onbereikbaar lijkt
zo blijven, want alles heeft zijn prijs:je kunt je huid verwonden
aan de doornen, je kunt een adder
wekken uit de slaap, je kunt
je mandje laten vallen
neem dus de tijd, kom op je stappen
vaak terug, zing voor de wespenliederen, stel hen gerust
en als je denkt dat je kunt blijven,
keer terug naar waar de tijdvoorbijgaat en het licht van kleur
verandert, waar de koelkast aanslaat
waar iemand gaten in de muren boort
waar nog vannacht de wind opsteekt,
de herfst begint, waar iemand
op je wacht
Meer over de bundel de bramenpluk, inclusief mogelijkheid 'm te bestellen: http://www.debezigebij.nl/web/Boek-5/9789023401148_De-bramenpluk.htm
De bundel is ook hier ter plekke aan te schaffen:
http://www.bol.com/nl/p/de-bramenpluk/1001004001571140/
Zeer aanbevolen.
Miriam Van hee, de bramenpluk. gedichten Amsterdam (De Bezige Bij), 2002. ISBN 90-234-0114-X
Miriam Van hee, de bramenpluk. gedichten Amsterdam (De Bezige Bij), 2002. ISBN 90-234-0114-X
Copyright (c) poëzie: Miriam Van hee 2002, tekst: Jet Wester 2012
