Lagerböckser II
Eén van de onverwacht leuke dingen van het hebben van een
weblog, leer ik nu, is dat je op de afdeling "Statistieken" van het
blog-bouwprogramma, precies kan zien waar je lezers vanaf het internet bij je
binnenkomen, uit welk land ze komen, en op welk onderwerp ze afkomen. Zo
blijken we op dit weblog een inmiddels al vrij trouwe fan uit Indonesië te
hebben (groet!), terwijl qua inhoud, de eerdere bijdrage Lagerböckser in onze
afdeling Vinificatie nog steeds hoge ogen gooit, niet alleen bij
wijnbouwers maar ook bij wijnvrienden die komen binnenvliegen vanaf het prettige en dynamische weblog
http://wijn.blog.nl
Dat is wat we graag willen, want inzicht in druiventeelt & wijnbereiding, ook bij wijnliefhebbers, is alleen maar pure winst.
Speciaal voor deze groep wijnvrienden daarom de volgende
toegift. Dat is wat we graag willen, want inzicht in druiventeelt & wijnbereiding, ook bij wijnliefhebbers, is alleen maar pure winst.
De stuiverproef
Lagerböcksers en andere böcksers zijn als wijnfout op de fles te herkennen als een geur en smaak die het fruit wegduwen: in het meest duidelijke geval is er een geur van prei, uien - een oude bok. Nu zijn er veel meer wijnfouten; van een uitgesproken geraniumgeur, tot stalmest. Wat is nu een böckser?
In de vorige bijdrage vertelden we dat böcksers als probleem
bijna altijd als sneeuw voor de zon verdwijnen met een homeopathisch kleine
dosis koper. Welnu: draai de zaak om, en je hebt een scheikundig proefje om te
bepalen of een wijn inderdaad een böckser heeft, of niet. Neem een klein half glaasje van de verdachte
wijn en drop daar een eurostuiver in. Na wat swirlen en even laten staan &
nogmaals wat ronddraaien van het glas heeft de wijn als bij toverslag zijn
fruit weer terug: een heerlijk frisse wijn. Wanneer de proef niet werkt was het
dus geen böckser. Zo feilloos.
En nu maar wachten op een foute fles... Je zult zien dat je
er opeens in een jaar niet één tegenkomt.
De stuivertruc heeft overigens iets meer waarde dan alleen de blits
maken op feestjes, al denken we over die waarde zeker niet te licht. En zelfs meer waarde dan een snelle praktische illustratie
dat er inderdaad maar sporen van koper nodig zijn, zoals we in de vorige
bijdrage voorrekenden.
Ook meer serieus, kan er nu ernstiger beoordeeld worden of
bijvoorbeeld een kostbare, wild vergiste witte wijn - zeg een Riesling
Spontangärung van Heymann-Löwenstein uit Winningen - böckserachtig is (zoals
tegenstanders van de wilde vergisting vaak claimen), of dat het bij het karakter
van deze vergisting hoort. En dus geen fout is, maar een kwestie van smaak. (Of
van opvoeding, roepen aficionado's zoals ik daar dan snel even achteraan... )
Veel plezier!
Veel plezier!
Copyright (c) Jet Wester 2012
